sukulenty

Sukulenty znajdują się w szklarniach I, III i IV. Są to gatunki różnych rodzin, magazynujące wodę w miękiszu wodnym - o komórkach najczęściej pozbawionych chloroplastów, z sokiem komórkowym ze znaczną ilością substancji śluzowych. Występują począwszy od strefy tropikalnej aż po chłodne rejony lasów górskich klimatu umiarkowanego. Na terenach suchych jako źródło wody wykorzystują mgłę i rosę. Rozmiary sukulentów są wyjątkowo zróżnicowane. W szklarniach Ogrodu można obejrzeć zarówno miniaturowe aloesy, jak i kaktusa saguaro Carnegiea gigantea, który w naturze osiąga 10 metrów wysokości i jest źródłem drewna dla miejscowej ludności. U sukulentów organy zatrzymujące wodę to przekształcone liście lub pędy, czasami korzenie. Liście bywają kolczaste, gładkie, omszone, łuskowate, brodawkowate itp.

 

Fot. A.K. 

 

Bogatą ekspozycję sukulentów w szklarni IV stanowią rodziny: przypołudnikowatych (Aizoaceae), liliowatych (Liliaceae), agawowatych (Agavaceae), gruboszowatych (Crassulaceae), portulakowatych (Portulacaceae). Zbiór uzupełniają miniaturowe aloesy Madagaskaru, a także rośliny okienkowe, na przykład fenestraria i litopsy. Uwagę zwracają oryginalne formy Didierea madagascariensis, Iporoea platense i Senecio deflesi.

 

Fot. A.K.

  Szklarnia III to bogactwo kształtów ok. 500 gatunków kaktusów z 102 rodzajów i 3 podrodzin: Peireskioideae, Opuntioideae i Cereoideae. Najmniejszym z kulistych jest Blossfeldia liliputana (1,5 cm średnicy), a największym Echinocactus grusonii. Przekształcone pędy o kształcie kulistym maLophophora williamsii, jajowatym Melocactus peruvianus, a maczugowatym Cereus aethiops. Ciernie występujące w rodzinie Cactaceae, popularnie nazywane kolcami, to przekształcone liście. Pełnią one różnorakie funkcje. W kolekcji najdłuższe ciernie posiada Leuchtenbergia principis. Kłujące organy chronią przed zwierzętami roślinożernymi. Ciernie gęsto ustawione natomiast przed promieniowaniem słonecznym. Osobliwością jest m.in. Uebelmannia pectinifera, a także liczne gatunki z rodzajów: Turbinicarpus, Ariocarpus, Aztekium, Astrophytum. Większość kaktusów to gatunki zagrożone wyginięciem, chronione międzynarodowymi konwencjami.

 

W szklarni I jest pokazywane zjawisko konwergencji. Dobrano kilka par roślin z różnych rodzin, a równocześnie z różnych kontynentów, na przykład Euphorbia acrurensis (Euphorbiaceae, Etiopia) i Cereus peruvianus (Cactaceae, Meksyk). W ekspozycji szczególne miejsce zajmują sukulenty Wysp Kanaryjskich. Pochodzi stamtąd 37 taksonów z 10 rodzajów, a wśród nich takie, jak: Aeonium,Ceropegia, Euphorbia, Monanthes i Senecio. Większość z nich to endemity.

 

Szklarniową kolekcję wzbogacają sukulenty mrozoodporne. Są uprawiane w gruncie, a na okres zimy zabezpieczane przed nadmiarem wilgoci. Wśród nich posadzono kilka gatunków z rodzajów Opuntia Echinocereus (Cactaceae). Obok nich można zobaczyć taksony rodzajów Sedum i Crassula Crassulaceae, Delosperma (Aizoaceae), Agave (Agavaceae) i Yucca (Liliaceae). Pochodzą one z południowej Europy, Azji i Ameryki.

 

(oprac. E. K.G.)